Λίγα λόγια για τις Μικροθήβες

Τοποθεσία

Οι Μικροθήβες (Δημοτικη Κοινότητα Μικροθηβών – Δημοτική Ενότητα ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ), ανήκουν στον δήμο ΒΟΛΟΥ της Περιφερειακής Ενότητας ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, οι Μικροθήβες ανήκαν στο Δημοτικό Διαμέρισμα Μικροθηβών, του πρώην Δήμου ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ του Νομού ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ.

Οι Μικροθήβες Μαγνησίας έχουν υψόμετρο 81 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 39,261199945 και γεωγραφικό μήκος 22,7491640514.

Ιστορική Αναδρομή

Οι Μικροθήβες είναι χτισμένες στην πλαγιά του λόφου “Κάστρο” και πήραν το όνομά τους από τις Φθιώτιδες Θήβες, τα ερείπια των οποίων βρίσκονται στην περιοχή. Οι Φθιώτιδες Θήβες ή Θεσσαλικές Θήβες είναι το όνομα δύο αρχαίων πόλεων της Θεσσαλίας οι οποίες βρίσκονται σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Η πρώτη βρίσκεται βόρεια του χωριού Μικροθήβες Μαγνησίας και ήκμασε κατά την ελληνιστική περίοδο, ενώ η δεύτερη, ονομαζόμενη και Χριστιανικές Θήβες, ήκμασε κατά την παλαιοχριστιανική (πρωτοβυζαντινή) περίοδο, μέχρι και τον 7ο αι. και βρίσκεται μέσα στη Νέα Αγχίαλο. Δείτε περισσότερα για τις Μικροθήβες στην επίσημη σελίδα της Wikipedia εδώ.

Η παλαιά, τουρκική του ονομασία  Άκιτσι ή Άκιτς, οφείλονταν σε τούρκο που είχε το τσιφλίκι του εκεί.

Ο Ν. Γεωργιάδης γράφει: “…είκοσι δε στάδια υπέρ την Πύρασον, έκειτο η διάσημη πόλις Θήβαι αι Φθιωτικαί (Στράβων 9 435 ), των οποίων σπουδαία λείψανα ανευρίσκονται και σήμερον επί του παρά το χωρίον Άκιτς λόφου, του απέχοντος μίαν ώραν  από το Καραμπάς…”.

Άλλα τουρκικά ονόματα με τα οποία συναντάμε το χωριό Μικροθήβες είναι Ακκιτσλέ, Ακκετσελί, Ακκετζί.

O Ζωσιμάς Εσφιγμενίτης προσθέτει και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία: “Εις τον Δήμον Αλμυρού υπάγονται τα εξής χωριά….Αϊδίνιον…Άκιτσι, έχον κατοίκους 150 …”.

Όπως μας πληροφορεί ο Τσοποτός, το Άκιτσι, την εποχή που η περιοχή έγινε ιδιοκτησία του Αλή Πασά, ήταν ο μόνος οικισμός, όχι μόνο στην περιοχή του ομώνυμου τσιφλικιού αλλά και στο “Καινούργιο”, ένα άλλο γειτονικό λιβάδι, που, μαζί με το τσιφλίκι του Καραμπάς, αποτέλεσαν το μεγάλο κτήμα του Παναγή Τοπάλη, ο οποίος το 1903 αγοράζει από τους αδελφούς Αποστολίδη το πρώην τσιφλίκι του Αλή Πασά, στο Άκετσι (Αλμυρού) και στα 1906 το διπλανό του Καραμπάς (Πυράσου) απ’ τους αδελφούς Βασιλάκου. Ως «τσιφλικάς» δεν ήταν στυγνός εκμεταλλευτής όπως άλλοι. Το τσιφλίκι ήταν «τριτάρικο» (1/3 της σοδειάς πήγαινε στον ιδιοκτήτη) κι οι κολίγοι απολάμβαναν αρκετών «προνομίων, όπως σχολείο και στολές για τα παιδιά, προικοδοτήσεις κοριτσιών τους, γιατρό, καινούρια σπίτια κολίγων, ύδρευση κ.ά. που για την εποχή ήταν αδιανόητα. Καλλιεργούσε με τρόπους καινούριους και εφαρμόζοντας τη μηχανική καλλιέργεια με ατμάροτρα και πατόζες. Αυτά τα εργαλεία τα δώρισε μετά στις κοινότητες Νέας Αγχιάλου και Μικροθηβών (Άκετσι)!Το 1906 το κτήμα του Τοπάλη παραχωρείται μετά από πώληση στο δημόσιο και ο ίδιος εγκαθίσταται στα Κάτω Λεχώνια.